Αγαπημένη

Αρραγές το μέτωπο που προβάλεις περήφανα

εν μέσω εκλεκτής πλην αγνώμονος ομήγυρης

ανεπαίσθητα ρυτιδιάζει εύθραυστο μοιάζει

καθώς το στρώμα λείας επιδερμίδας λιώνει

αργά κάτω από ασφυκτική θέρμη πίεσης…

Οι κόκκινες γραμμές των εύγλωττων χειλιών σου

αργοσβήνουν οδηγώντας σε καίριες διορθώσεις

οριοθέτησης θελκτικού πειθήνιου χαμόγελου

ανάσα κοφτή λαχανιασμένη από σωρεία λόγου

εκφερόμενος  ματαίως λόγω χαρακτηριστικής

μακάριας υπνηλίας απ’ την οποία βιαίως

σε ξυπνάει αρχέγονο αίμα απρόσκοπτης ροής

ενεργοποιώντας πεισματική αγωνιστική ροπή

προς διασφάλιση ταυτότητας κοινώς αποδεκτής

κλυδωνιζόμενη από παραχάραξη υπογείως

κινούμενης απαγωγής δια της άτοπου επαγωγής

ελεγχόμενη η ευστάθεια θέσεων προθέσεων

ευελπιστείς σε αφύπνιση τοποθετημένης

σε άμεσο μέλλον που συνεχώς ακυρώνεται

από διάθεση εθιστικής βολής λοβοτομής…

Αγαπημένη μου κοιτιέσαι σε ασημοσκαλισμένο

κάτοπτρο αντικρίζοντας καλλίπυγον καλλονή

παρελθοντικής κοπής ενώ προκλητικά αδιαφορείς

για την κυτταρίτιδα που συσσωρεύει η τάση

πιθηκισμού αμφίβολων μοντέλων εισαγωγής.