Όρθιος

Πού βρίσκει κανείς μέσα του την δύναμη να ξυπνά

όταν νιώθει πως καθόλου δύναμη δεν έχει;

Πώς αντέχει κανείς να αναπνέει για να ζει

Όταν ξέρει πως η ζωή του, αληθινή ζωή δεν είναι;

Το ένστικτο επιβίωσης και η περηφάνια

(η φύση και η ψυχή)

τσακιστήκανε

κομματιαστήκανε και σερβίρονται σε δόσεις

αυστηρές και μετρημένες

μη και ξεφύγουν στο ελάχιστο.

Να αγωνιάς να επιβιώσεις ως αύριο

για να μπορέσεις να αγωνιάς ξανά.

Να'σαι περήφανος για ξένα στέμματα

μήπως και μια σταλιά φως πάνω στους αντανακλάσει

φωτίζοντας και σένα

-πρόσχαρες και δανεικές στιγμές μεγαλείου

μόνο έτσι φωτίζονται όσοι ζούνε στην σκιά ενός αφέντη.

Μα επιβίωση σημαίνει να κοιτάει κανείς ψηλά

και μόνο τα αδάμαστα θηρία το κάνουνε αυτό.

Σε όσα ζουν με αλυσίδες στο λαιμό

το βάρος τους κρατάει το κεφάλι και το βλέμμα χαμηλά

ώστε μόνο το δρόμο που βαδίζουν να κοιτάνε

-το που πάνε δεν μπορούν

μόνο τον δρόμο που ο αφέντης τους το βάζει να βαδίζουν.

Μηχανικά, χωρίς πυγμή

και ένας κόσμος τριγύρω τους χαμένος

σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Και έτσι σαν να έχεις ξεχάσει ότι ζεις

το πεζοδρόμιο που περπατάς βαδίζεις

γιατί τις πιο βαριές του κόσμου αλυσίδες

με το μυαλό και όχι στο λαιμό τις έχεις.

Μόνο το βράδυ ίσως

αν το μυαλό σου απ'τη σκουριά  σάπιο δεν έχει μείνει

στο πυρετό να ψήνεσαι μπορεί

από τα θραύσματα παλιών ονείρων

-όσων παλιών και αληθινών κάποτε μέσα σου είχες.

Στης συνείδησης τα βάθη καρφωμένα παραμένουν

και σαν ασθένεια στο σώμα ρίγη φέρνουν

- η πιο ζωντανή στιγμή μες τη ζωή σου.

Μα εσύ δεν μιλάς, φοβάσαι

αδύναμος νιώθεις.

Στα πόδια του κουρνιάζεις προστασία να βρεις

και το βλέμμα στο τοίχο καρφωμένο κρατάς

την πελώρια σκιά του με φόβο, σιωπηλά κοιτάζεις.

Και αν τα μάτια σε αφήσει να υψώσεις

το κάνει να δεις από πάνω σου πόσο τεράστιος φαντάζει.

Η σκιά όμως αυτή που σε τρομάζει

φαίνεται τόσο αληθινή μα δεν υπάρχει.

Ένα μικρό κερί αν φωτίσει θα την σβήσει.

Και σαν ένας άνεμος δυνατός φυσήξει

-«αόρατος», «ανύπαρκτος» μα τόσο αληθινός

Φωτιά στων γύρω σου τα κεριά μπορεί να μεταφέρει

και πυρκαγιά να ανάψει.

Αν τις σκιές λοιπόν δεν φοβηθείς

αν προστασία απ'τον αφέντη δεν ζητάς

φύγε από τα πόδια του και από μακριά θα δεις

πως τελικά τεράστιος δεν είναι.

Και αν στο τέλος στα δικά σου πόδια σταθείς

θα δεις

πως όλοι οι άνθρωποι στο ίδιο ύψος στέκονται.