η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΜΑΣΚΕΣ

Μικρό το μονοπάτι σου ζωή.
Στενό κι ανήμερο θεριό ο πόνος.
Μας πόνεσε τα πόδια και τα γόνατα
και της ψυχής τα βάθη.
Και μείναμε σκυφτοί και νικημένοι,
για αλήθεια μιλώντας στη μοναξιά μας.

Κι η μοναξιά αγρίμι ,πηγάδι βαθύ.
Κεντρίζει κι αφρίζει στα μάτια με τρόμο ,
στα μάτια μ ’οργή…
Κι εσύ αναρωτιέσαι γιατί
και μάσκες πετάς  βδελυρές.
Αναρωτιέσαι γιατί μάσκες σου βάλανε
να ζεις  το παρόν σαν ντροπή,
με ντροπή και φόβο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης