η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Φέραν την νύχτα

Η νύχτα τελικά τα κατάφερε και νίκησε
Κι ας μην είμαι στις χώρες της
Η μέρα έφυγε αφού την προσκύνησε
Και δεν είμαι ούτε στις ώρες της

Πολλοί την ζήταγαν μα μάλλον βιαστικά
Έπρεπε να ‘ταν τώρα εδώ να δούνε
Ότι τα δέντρα ρίξαν κάτω τα κλαδιά
Για να ‘χουν κάπου τα πουλάκια να κρυφτούνε

Πολλοί την ζήταγαν μα έφυγαν γι’ αλλού
Και τώρα εγώ και τα σκυλιά περιπολούμε
Έχουμε χάσει την ελπίδα προ πολλού
Μα ίσως την βρούμε, να την βρούμε προσπαθούμε

Φέραν  τη νύχτα και μας λέγαν θα ‘χει αστέρια
Μα και φεγγάρι σαν τον ήλιο που και που
Μα πια να πιάσουμε απλώνουμε τα χέρια
Το φώς απ’ τις γεννήτριες του βουνού

Ούτε φεγγάρι, ούτε αστέρια, ούτε ακόμα
Ο ουρανός δεν έχει μείνει εδώ
Γιατί αν ήτανε θα ‘χε κι η νύχτα χρώμα
Μα μοιάζει τοίχου ξεβαμμένου από καιρό

Ίσως αν ήτανε το αύριο να βλέπαμε
Κι ας ήτανε πολύ πιο σκοτεινό
Να ελπίζαμε ή κι άλλο να προσέχαμε
Να μην μας βρεί η μέρα αν έρθει στον γκρεμό

1 σχόλιο:

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης