η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Λιμάνι

Ο κόσμος γύρω σου κινείται
μα εσύ έπαψες.
Η μια στιγμή έγινε αιωνιότητα
κι ύστερα πάλι.
Στέκεσαι στο κέντρο του κόσμου
και κοιτάς.
“Ως πότε;” σε ρωτάω, “Μέχρι να χαθείς.”
μου απαντάς.
Άνθρωποι βιάζονται, αμάξια χάνονται,
“Ακόμα σε βλέπω.Εσύ;”
Στέκεσαι στην προκυμαία, ακίνητος,
από άλλο κόσμο.
Στέκεσαι και νιώθεις το χέρι μου
στο δικό σου.
Κανείς δε σε παρατηρεί, δε σε βλέπει
αυτή την ώρα.
Μόνο εγώ, που απομακρύνομαι
και ξέρω
πως νιώθεις τη ζέστη μου πάντα,
κι ας είμαι πάντα μακριά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης